TARCZA 4.0 - OGRANICZENIA ODPRAW I INNYCH ŚWIADCZEŃ DLA PRACOWNIKÓW?

Możliwość ograniczenia świadczeń wypłacanych pracownikowi nie dotyczy wszystkich pracodawców, a jedynie tych, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych lub istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń. Firmy pozostające w dobrej kondycji finansowej mimo pandemii mogą zatem nie być uprawnione do skorzystania z tego ograniczenia.

Nie ma wątpliwości, że ograniczenie odnosi się do odpraw, odszkodowań oraz innych świadczeń wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa (np. Kodeksu pracy lub ustawy o zwolnieniach grupowych). Często jednak odprawy lub inne świadczenia związane z rozwiązaniem stosunku pracy wypłacane są na podstawie korzystniejszych w porównaniu do ustawowych postanowień układów zbiorowych, regulaminów wynagradzania czy nawet bezpośrednio umowy o pracę z pracownikiem.

Ministerstwo Pracy stoi na stanowisku, że Kodeks pracy łączy słowo „przepisy” wyłącznie z ustawami, ponieważ w aktach wewnątrzzakładowych występują „postanowienia”. Skoro zatem Tarcza 4.0. powołuje się na możliwość ograniczenia wysokości świadczenia dla pracownika, „ jeżeli przepisy przewidują obowiązek wypłacenia świadczenia” to znaczy, że odnosi się wyłącznie do ograniczenia przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Faktycznie taka terminologia w Kodeksie pracy dominuje.

W naszej ocenie jest to jednak wniosek interpretacyjny całkowicie pomijający rzeczywiste intencje ustawodawcy. Celem ustawodawcy było zmniejszenie obciążeń pracodawcy doświadczającego negatywnych skutków pandemii. Taki pracodawca w czasie prosperity mógł przyznać pracownikom w aktach wewnętrznych świadczenia korzystniejsze, a z powodu pandemii nie mieć środków finansowych na ich realizację. Ograniczenie obowiązków pracodawcy w takim przypadku musi dotyczyć wszelkich świadczeń rodzajowo określonych w omawianym przepisie, aby miało spełniać swój cel.